Bir gün yine düþtüm yollara Bu defa çok uzaða gittim Arap yarýmadasýný gördüm Büyük roma gibi görkemli Sokaklarý hýca hýnç dolu Kara tenli göçmen iþçiler Tüm köleler gibi kederli
Duramadým bu kasvet gibi Çöl sýcaðýnýn ülkesinde Uçtum ne varsa gökyüzüne Yeryüzü ile benim aramda Gökyüzü olmasý ne garip Aðlayýp durdum yalnýzlýktan Tebessümlerim hep muzdarip
Sonra konduk anaç bir yurda Hindistan derler ki adýna; Bin bir suratla çehrelenmiþ Ýnancýn rengiyle tütsülü Kokularla dolu bir ülke
Güz gönlüm toy baþým sallandý Tüm çaðlar zihnime dolandý Sandým ki bu dünya denilen Mavi küre altýmdan kaydý
Haftalarca soluk soluða Bu kadim ülkeyi dolaþtým Ölülerle dolu nehirler Bir inancýn çölüne doðru Hiç durmaksýzýn akmaktaydý
Dev daðlarýn ulularýnda Turuncu tanrý geziyordu Ýnsan açlýðý erdem bilip Tanrýlarca yaðmalanmýþtý Medeniyetin kör çýðlýðý Henüz orda duyulmamýþtý
Ondan ki insanlarý böyle Denize küs tayfalar gibi Tarih öncesi denizlerin Þarkýlarýný sayýklardý
Hindistan, yitik çocuklarýn O vazgeçilmez düþ ülkesi Hindistan, ahir zamanlarýn Ulaþýlmamýþ son kalesi 25 EYLÜL ÝST-ÜSKÜDAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
osho Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.