LÜTFEN

LÜTFEN


Sözünü söylerken düþün de söyle.
Allah ve resul’ün, öðüdü böyle.
Her zaman her yerde, güzel iþ eyle;
Dua eyle kardeþ, eðer eylersen.

Ýnsana yakýþan güzel söylemek,
Beddua yerine dua eylemek.
Hakkýn rýzasýna amel eylemek,
Daim doðru söyle, eðer söylersen.

Söz gümüþse denmiþ, sukut altýndýr.
Doðruluk mümin’in, tacý, tahtýdýr,
Zarara uðrasa bile, bahtýdýr.
Hayýr, bil sen onu, eðer bilirsen.

Kötü arkadaþtan koru kendini.
Arayýp bul sen, kendi dengini.
Kýrmýzý beyazdýr, bil sen rengini.
Erdirir kemâle, eðer erersen.



Çalýþ çabala da girme zarara.
Yanmasýn gül tenin yazýktýr, nâra.
Boþuna gelmedik biz bu cihâna.
Bilesin Rabbini eðer bilirsen.

Bilirsen nefsindir seni aldatan.
Kendi amelindir o nâra atan.
Var idi yok þimdi, mezarda yatan.
Nûr-u iman ile öl, eðer ölürsen.

Ýlimle bilinir yüce yaradan,
Kaldýr da nefsini þöyle aradan.
Bir anda varýlýr Hakk’a buradan.
Yüz akýnla var, eðer varýrsan.

Ýmân ile ölene cennetin tahtý.
Ýnsin iradesine baðlýdýr bahtý.
Unutma ezelde ettiðin ahtý.
Temiz var huzura, eðer varýrsan.

Söz yeter, az konuþ, çok fikir eyle.
Muhabbeti azalt aðayla beyle,
Hizmetini, ana-baba, âlim’e eyle,
Kurtuluþa er sen, eðer erersen.
Konya- 1986

Sosyal Medyada Paylaşın: