karanlýk çökmüþ odama
almýþým bir sandalye ve kurulmuþum
seninle baþlayýp seninle bitirdiðim
ömrümün her baharýna,kýþýna,yazýna...
þimdi ise sensizliði seyrediyorum.
seçmeye çalýþýyor gözlerim,
gecenin buðulu güzelliðinde
kaldýrýmlarda beliren her gölgeyi.
hiçbiri sen deðilsin...biliyorum...
ama ben sanki
hepsinde seni görüyorum.
sanki sen gelmiþsin gibi
doðruluyorum masamda ve kýzarsýn diye söndürüyorum sigaramý
ve iþte burdayým demek için
bir mum yakýyorum geceye,
gecenin karasýndan da koyu,düþlerime...
ama sen deðilsin...biliyorum...
umrumda olmuyor gelip gelmeyiþin.
seçemediðim silüetlerde sen o’sun,benimsin
yetiyor...
ta ki sokak lambasýna ulaþýnca bedenler
yitiyor umutlarým ve
duruyor kalbimin atýþlarý.
hayal kýrýklýðýmla söndürüyorum yaktýðým ateþi.
o sen deðilsin...biliyorum...
hiç olmadýn.
bir kere gittin benden ve birdaha dönmedin
biliyorum...
ama dayanamýyorum...
yüreðim yüreðime kurþun sýkýyor
sensiz nefes aldýðým her saniye.
artýk rüyalarým yok,hayallarim sahipsiz
sevdam günahkar herkesçe...
ben ise bilmek istemediðim tek gerçek
’gitmen’
ve
bilmek istediðim en güzel yalanla
’geleceksin’
yaþýyorum sensizlikte.
söylediklerimi duymasanda
karþýna dikilip içimdekileri haykýramasamda
ben sana her baktýðýmda defalarca aþýk olup
her seferinde binlerce kez alevinde kavruldum...
faili meçhuldü belkide sevgimiz
en büyük günahkardýk seninle biz
olsun..
günahkar olsakta
ben en çok seninle sevdim,günaha girmeyi
ve cennetten çok
seninle seveceðim
cehennemde erimeyi...
seni seviyorum....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.