Kalbimin gözyaþlarý ýrmak oldu akýyor.
Izdýrapla kuruyan dilim damaðým þiþmiþ.
Kim diyor ki sevdanýn ýþýklarý yanýyor
Acýlarla bedenim, kalbim, tükenmiþ bitmiþ.
Gözlerim ya gözlerim küstün mü aynalara
Ýçindeki ýþýðý nerelerde býraktýn
Pýrýltýlar içinde bakardýn yaþamaya
Hayatýn akýþýna ayak uyduramadýn.
Kalbim sevgiden yana hiç sýnýr tanýmazdý.
Þimdi söndü mü artýk sokaktaki lambalar
Karanlýða gözlerim hiçte alýþamadý
Bu kararan dünyaya ayak uyduramadým.
Sevgiyi nerelerde býraktým bilmiyorum
Sazendeler bahçemde söylerken aþk türküsü
Kalbim buz tutmuþ gibi sýcakta üþüyorum
Öðlesine acý ki bu sevgisizlik yükü.
Gülay Somer Birkl
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.