Tamirci de yaþýyor bak Otobüs þoförleri de Karþý komþun hala sað Kimse ölmüyor bak aþktan
Farklý deðiliz ki biz Kabuðu demir ayrýlýklar içindeyiz Kan suyu, þerbet içimi bir deniziz Bir hamlede bölüyorum kýzýl denizi bak Su yüzüne çýkýyor ayrýlmak Ne de güzeliz esasýnda Bir ayrýlýk esnasýnda Yýldýzlar masasýnda yüzlerimiz Kayan yýldýzlar gibi gözünde yaþlar Aðlamak tutar içimi, yapma
Rasim Amca dul hala Albay Kemal kedilerine aþýk Babamla Annem hala küs Hiç biri ölemedi henüz
Kýrýk kanatlý bir sülün diþisi gibisin O kadar da haklýsýn acýlanmakta Güneþ kýrýlmýyor çayýrda çimende bak Toprak nadasta Elindeki çatlaklarý iyileþiyor tarla iþçilerinin Rüzgarýn ýslýklarýna dem tutuyor kuþlarýn kanat sesleri Ve nefesleri soðuk iklim kuþaðý gibi Bir kelebeðin ömrüne dahi sýðmýyor aþk Ah benim güzel kadýným Çok muzdaribim çok Beterim, Ýçime sonbaharlar mevzileyen bir tabut içerisinde, Yerin en dibindeyim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fosforlu Devriye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.