düþman deðilim ben sana ne gövden, ne naralarýn ne de tehtidlerin korkuttu beni
gözlerin, denizden mavi bir ummandý ve ben o denize sýðýnan bir martýydým bir baþka okyanusa geçerken
korkularýmýz oldu yaný sýra umutlarýmýz onun yanýnda da sevgilerimiz o kadar sýðdý ki sevgiler ne sen, sen kalabildin ne de ben, o güvendiðim mavilikte kalabildim.
gidiþlerim beddualarla olmadý topladýðým mavilikler yetti seni aný olarak saklarken valizime
ve sen haritamda kimsenin görmediði yitik bir denizken ben baktýðým her mavilikte bir dev gördüm küçük bir martýyý seven yada öyle sandýðým
sen beni kýrmadýn ki ben düþman olayým kaybettiysem sözlerini onlar sende emanet
Sosyal Medyada Paylaşın:
duru çisil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.