BİR DAHA KİMSE

Bir daha kimse acýtamaz içimi,
Alýþsaydým sensizliðe..!
Ama deðilim... Yanýyor içim,
Yaðmurlar söndürmüyor bu yangýný,


Bir umut bekliyorum...
Ah anlasaydýn beni..!
Bilseydin... seni ne kadar çok sevdiðimi,
Þimdi yanan yüreðim deðil,
Aþk ateþim olurdu...


Vazgeçtim...beklemekten...gelmiyeceksin.!
Ne acý...Kimi koyayým yerine,
Kiminle avutayým kendimi?
Kimin dudaklarýný öpeyim?
Kimin ellerinin sýcaklýðýný hizsedeyim?


Bu kadar acýmasýz,böylesine duygusuz yar,
Kocaman bir yüreðin vardý,
O yürekte olduðum için þanslýydým.
Çok seviyordun beni...?
Yada..Ben öyle sanýyordum.


Hiç bitmiyecekti..!Büyüktü bizim aþkýmýz.
Birbirimiz için yaþayacaktýk,
Yolumuzu aþkýmýz aydýnlatacaktý,
Hiç durmadan o yolda yüriyecektik.


O yürek yok oldu birden?
Bir taþ var yüreðinin yerinde,
Her giden acýmasýzdýr ama!
Sana konduramýyorum bunu,


Belkide sensiz olmayý konduramýyorum kendime,
Bu yüzdendir haykýrýþým.
Alýþýlmýyor...Acým büyüyor bu yüzden,
Her acý geçer...Biliyorum..!


Ama uzun sürdü bu sefer?
Yarý ölü gibiyim hala
Her þeyde seni arýyorum...lanet olsun...
Ben yapamýyorum..


Yüreðinin yarýsýný kesip atmak mümkünmü?
Sen yap hadi?
Son kez gel yanýma,çýkar yüreðimi yerinden,
At bir kenara öyle kalsýn...


Yok,yook sönmeyecek bu yangýn,
Ben yaþadýkça...
Bundan böyle hiç kimse yeni bir yangýn,
Baþlatamýyacak yüreðimde,
Yaralýyamýyacak beni.


Acým o kadar derinki...
Kimse bir daha acýtamýyacak içimi...

CananÞAPÇILI
1.8.2009

Sosyal Medyada Paylaşın: