KÂMİL MÜRŞİT İSEN
Kapýnda körkütük sarhoþ etmeden,
Þarap kokusuyla daðýtma beni.
Aklýmý baþýmdan alýp gitmeden,
Boþ hayal peþinde seðirtme beni.
Ayýbý unuttur arsýz kalayým,
Namus þiþesini taþa çalayým,
Sus diyorsan içir, sýzýp kalayým,
Susuzluk çölünde savurtma beni.
Dersen ki “bana ne, yananlar yansýn”
Derim ki; ya sen ya þarap utansýn,
Beni benden geçirmezse koy kalsýn,
Buz gibi sözlerle soðutma beni.
Yürü git diyorsan meþhur köprüden,
Bi-edep olmasýn, buyurun önden,
Mademki insanca doðuþum senden,
Hayvan kalacaksam doðurtma beni.
Irmaklar akýtsan kadehim dolmaz,
Deryalarý versen bir damla olmaz,
Bir þarap içir ki akýllar almaz,
Leylasýz mecnuna çevirtme beni.
Gönlün tur deðilse davet eyleme,
Can’sa al, sýr’sa ver, yolda eðleme,
Ben çocuk deðilim masal söyleme,
Hikâyeler sunup avutma beni.
Ayýr namertlerden, çek al mertlerden,
Gönül kuþum uçup gitsin göklerden,
Eyüp gibi kurtar bütün dertlerden,
Gam suyu içirip delirtme beni.
Naz ile niyazla ipi kaçýrdýk,
Gönül kadehinden sözü taþýrdýk,
Cihadý ekber’de cephe þaþýrdýk,
Dost isen düþmanla devirtme beni.
Ey saki içimiz þarapla dolsun,
Beden hepten sarhoþ, benzimiz solsun,
Ölürsem ölümüm bu aþktan olsun,
Yaralýyým fazla dedirtme beni.
20.06.1999…….Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.