Bir acý salâ duyuluyor, Minare tepelerinden. Ýçimde bir burukluk... Ölen mi var? Neden aðlýyorum ben? Niçin duymuyor kimse çýðlýðýmý? Niçin aðlamýyor kimse? Yok mu benden baþka aðlayan? Yok mu üzülen? Tabiî ki yoklar... Yine yalnýzsýn, Yine acýlarýnla baþbaþa. Yaþarken olduðun gibi, Ölürken de yalnýz.
16/10/96 Menemen
Sosyal Medyada Paylaşın:
bezgin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.