YA NASİP

YA NASÝP

Elimize geçti diye onu nasip sanmayýnýz.
Belki de bir ibret vardýr hiç boþa yorulmayýnýz.

Sýký sýký tuttu onu daldan düþmüþ bir cevizdi.
Bu nasibi olmalýydý önce kendi buldu onu.

Ne bilirdi ibret vardý bu cevizin tanesinde.
Baþkasýnýn nasibiydi tutsa da onu elinde.

Evirdi çevirdi baktý saðlama da benziyordu.
Kimbilir belki de içi parýl parýl parlýyordu.

Nasýl tatlýdýr kim bilir çýtýr çýtýr lezzetlidir.
Belki güzel aromalý ve belki de çenetlidir.

Aldý cevizi eline taþ aradý kýrmak için.
Kuvvet almalýydý altý tepesine vurmak için.

Seki duvarýnýn taþý bir buçuk metre yüksekte.
Aldý taþý vurmak için tuttu cevizi tümsekte.

Bir, iki, üç vurdu derken çeviz düþtü bir deliðe.
Þaþýrdý baktý aradý bu görünmeyen deliðe

Ceviz ordan içeriye týngýr mýngýr yuvarlandý.
Düþünceler bir sel gibi yüreðini burguladý.

Hani senin nasibindi alsana onu delikten.
Çok yanlýþ düþünmüþsün cahil kaldýn bilgelikten.

Elinle tutmak deðilmiþ nasip besbelli ki iþte.
Bazen de taþýmaktýr onu gerçek sahibine.

Yaratan’ýn hikmetinin önünde saygýyla eðil.
Bu yazýlanlar hep gerçek hiç birisi þaka deðil.

Emine Balý Oðuz
Sosyal Medyada Paylaşın: