Bende,ben insanım yeter diyemedim

Ýnsaným gerçekleri diyemedim
Haksýzlýk var söyleyemedim
Umutlarýmý çaldýlar bilemedim
Bende,ben insaným yeter diyemedim

Umutlarýmý aldýlar sabrettim
Ekmeðimi çaldýlar helal ettim
Suyumu aldýlar yine þükrettim
Bende,ben insaným yeter diyemedim

Baðýmsýz bir gazete çýkardým
Amaç sizin kaleminiz olsun dedim
Soframa üçkâðýt koydular yemedim
Bende,ben insaným yeter diyemedim

Ayrý gayrý hiç yalan yazamadým
Bir liram vardý üstüne koyamadým
Zengin sofrasýna oturdum doyamadým
Bende,ben insaným yeter diyemedim

Özümdeki sevdayý hep yazdým
Kalem elde umutlara daldým
Kardeþlik kalmamýþ artýk uyandým
Bende,ben insaným yeter diyemedim

Sevdayý her þeyden üstün kýldým
Köylüyü þehirliden mert buldum
Siyasetçilerden hep uzak durdum
Bende,ben insaným yeter diyemedim

Yerde bir çanta dolusu para buldum
Haram diye bildim elimi sürmedim
Anlattým aptalsýn dediler aldýrmadým
Bende,ben insaným yeter diyemedim

Çoðu zaman geceleri aç yattým
Kimseye karným aðrýyor diyemedim
Hep sevdim bir kere sevilmedim
Bende,ben insaným yeter diyemedim

Doðruluðun bedeli acýlardýr bunu bildim
Ben bende deðilim bunu hep söyledim
Acýlar içerisinde yaþarken belli etmedim
Bende,ben insaným yeter diyemedim

Bunca cefayý neden çekiyorum
Sevgiliyi özünde seviyorum
Özümdeki insanlarý hep sevdim
Bende,ben insaným yeter diyemedim

Umutlarým yakýndýr diyorum
Herkes ektiðini biçer biliyorum
Sebepsiz deðil bunlar söyleyemedim
Bende,ben insaným yeter diyemedim

Dostcakalýn
Yaþar
Not: Dost uyarýsýyla düzeltme yapýlmýþtýr saygýlarýmla
Sosyal Medyada Paylaşın: