Küçüktü Küçücük Yýlgýn yüreklerin ve tabularýn yükünü omuzladýðýnda Çember çevirmesi gerekirken sokakta Öyle güçlüydü ki Çelimsiz bacaklarýnýn üstünde Gün kararýnca sessiz sessiz aðlasada yataðýnda
Gülemezdi þen kahkahalarla çocuklar gibi Çapkýnlýk nedir bilemezdi Farkýna bile varamadý büyürken kendi kendinin
Hayatýn rotasý sorulmadan çizilmiþti önceden Kurþun aðýrlýðýnda sýrtýnda yükü Gür Güp gür kalabalýklarda yapayalnýz O Oðul du
Hayat gibi Hayata karýþýp giderken Babasýndan kalan mirasla
Halen yapayalnýz..
26 Ocak 2007
Zekiye Koç Sosyal Medyada Paylaşın:
nefesim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.