İNSAN KAYGISIZ.

Düþünceler beynimin, içersinde döndükçe.
Ortasýnda bir davul, tokmakla dövüldükçe.
Bilimden yoksul insan, durmadan öðündükçe.
Kahrederim her þeye, niye cahiliz diye.

Makam mevki, ihtiras, sarmýþ insan bendini.
Þeytan vesvese verir, kurtar ondan kendini.
Ýlimle müþerref ol, anlat onla derdini.
Yüreðim isyanlarda, insan ilimsiz niye.

Çaresizlik içinde, çare arar þu þair.
Ýnsanlýk umursamaz, bunun sebebi nedir.
Þeytana uymalarý, belki de sebebidir.
Ruhum isyan ediyor, kullar vefasýz diye.

Düþünmüyor hiç kimse, acaba neden geldim.
Hayatta gayen yoksa, dünyaya neye geldin.
Yaratan yüce Allah, düþün ona ne verdin.
Nurunla sen nurlandýn, insan saygýsýz niye.

Belki anlatmýþýmdýr, tabiiki anlayana.
Hakk hakikat yolunu, ilimle kavrayana.
Rabbim mükafat verir, sorumlu davranana.
Ýþte budur düþüncem, insan kayýtsýz niye.

Türkmendaðlý felsefe, yaparsýn þiirlerde.
Rabbim nimetler vermiþ, su akar nehirlerde.
Ýlimsizlik, cahillik kök salmýþ bu devirde.
Durum böyle anlayýn, bu sorumsuzluk niye.

HÝLMÝ CAN.
16.ARALIK.2008.
(2163)
Sosyal Medyada Paylaşın: