öz
CANCAĞIZIM
rüzgarlar çok sert eser bazen..yýkýlayazarsýn
uçurumun kenarýnda olsan düþüp parçalanayazarsýn
sýðýndýðýn korunaklar güvenli sanýp yalnýzlýðýný unutayazarsýn
o çocuk kalbinle herkesi kendin sanýp habersiz kendi mezarýný kazarsýn..
kýþýn soðunu hissetmedikçe iliklerinde bilemessin olmayý..
sýð kýyýlardan kurtulup bilmessin okyanuslara dalmayý
sýkarsýn kendini alabildiðine öðrenemessin akýþýna býrakýp inadýna salmayý
ezberleyip ritüelleþtirirsin eforlarca koþup olduðun yerde kalmayý
sen gitmelisin biraz sürünüp öðrenmelisin gari..
içindeki tutkuyu susturamayacaksýn biraz doyur bari..
kendi hiçliðini unutturan acýmalardan cayýp büyümelisin gari..
bu küçümen yüreðicinle yokulup delirmeden geç içeri buyur bari..
tuzaklarca takýlacaksýn düþüp toparlanacaksýn kuþkusuz..
gecelerin oyunlar oynayacak sana günlerle beraber sende uykusuz.
öldürecekler o çocuðu korumalýsýn zira o cahil bu yüzden korkusuz..
neye yarar yaþamak baðýmlý köle gibin nefes almak gram tutkusuz..
seviþme acýlarla artýk anlýk zevklerin çýldýrtýcýlýðýný anlayabilirim..
her boþluða düþüþünde buradayým demez mi arsýz ve futursuzca..
dayanamaz koþarsýn anlýk zevkler yaþayýp unutur ve avunursun..
gün gelir anlarsýn cancaðýzým sen çorak topraklarda yalnýzlýðýný kavurursun..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.