ADIN ÖLÜMDÜR BİLİYORUM

Islýk çalarak geçiyor sokaðýmdan yalnýzlýk
Yokluðunun sancýsý büyüyor göz bebeklerimde
Ayrýlýðýn ateþiyle uyanýyor iblisler
Gece kan revan...
Katilliðin bütün ayrýlýklarýma býrakýyor parmak izlerini.


Gözlerinin kýrýk sesinde eskiyor düþlerim
Göðünün ýlýk mavisinde üþüyor güneþlerim
Ve dudaklarýmdan bir iniltiyle düþüyor gülüþlerim.
Sensizlik denizinde rotasýz ve rýhtýmsýz býraktýðýn yüreðimle
Aðlýyorum...
Adýn ayrýlýktýr biliyorum
Yinede seni büyütüyorum aþk yarasýnda...


Hüzün taþ duvarlarda çürütüyor sevdanýn bakýþlarýný
Hasatta sevda kýrýklarý topluyor nasýrlý yürekler
Yatsýlarda kendi sesiyle üþüyor titreyen mumun ateþi.
Anlamlara yabancý býraktýðýn kelimelerimle
Konuþuyorum...
Adýn ölümdür biliyorum
Yinede seni yaþýyorum bengisu fýþkýran topraklarda...








Sosyal Medyada Paylaşın: