Yalnýzlýðýn yorgun elleri aralýyor yamaçtaki evin perdesini uzaklarda görünen çocukluðun sararmýþ rengi tüttürüyor yanýk ezgileri
Derince bir nefes çekerek dalýyor sayrýlý düþ gördüren ateþin içine bense uzak bakýþlarla izliyorum aslýnda çocukluðumun terli susamýþ baþýnda babasý bekleyen kendimi
Onun gözleri yumuk ýslak tülbent alnýnda teninde kýzýl kabarcýk içinde acý su sanki burgulanýyor bedeni ardýndan tomurcuk patlamasý aralatýyor gözlerini
O da ne soldan saða yukarýdan aþaðýya ýsýrgan kahkahalý çiçekler bir de gizli ýsýrýðý dört dönerken kaygýyla annesi fink atýyor teninde
Dili yok izi var kiþiye özgü anýlar geçmiþin sisli sarkacýndan salýnýr muzip gülüþlerle
Ne baht ne de bahtýnda keder el sallýyor yamaçtaki eve çocukluðu/mu/n keyifli vadisinden unutulmazlýklarýn esrik devþirmesinde
Demet Duyuler Doðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
su-susar-sa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.