Azalmalarýný çoðaltýyordum kalbimde... Kanatýyordum her hatýrlayýþta, Sevgimin sana olan çaresizliðini. Sensiz gecelere gark olmuþ hüzünlerimi, Bir bir yakýyordum þiirimin içinde. Kalemimin caný yanmakta, Kaðýtlarýmýn ruhu kararmakta... Sana uzanan her mýsrada, Köprüler kuruyordum uçurumlarýmýza. Yalýn ayakta kalabilirdim, Gidilecek bu uzun yolda... Sana bakan gözlerimin ayazýnda, Kipriklerimin ucunda donan her damlada, Bir tipi ki gönlümün baharýnda... Daðýlýyordum... Bana her bakýþýnda. Ve bende kalýyordun... Sen benim son istasyonum oluyordun. Gidilen bütün yollardan sana dönüyorum. Kapanýrken kalbimin kapýlarý usulca... Ýþliyordum satýr satýr bu aþký mýsralarda, Ve senden yadigar kalýyordu her þiirim... Bu sayfalara...
Ayþe CEYLAN 05.03.07 Ýst. Sosyal Medyada Paylaşın:
ezgi dilan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.