ÜLKEMİ BÖLDÜRMEM.

Çaðlar ötesinden, geldim bugüne.
Türk oðlu Türküm ben, þükür özüme.
On bin yýldýr Türklük, benim þiarým.
Sönmez bu meþale, ben bir çýraðým.

Orta Asyalýyým, boz kýrlardan.
Ergenekon denen, tanrý daðýndan.
Kayýlar Bozoklar, hepsi Oðuzdan.
Selçuklu Osmanlý, geldik Asyadan.

Dünyaya þan verdi, ecdadým benim.
Anadolu yurdum, o benim caným.
Bayrakta yüreðim, þehidim kaným.
Bir yaným batýda, doðu bir yaným.

Dünyayý titreten, Türktüm bir zaman.
Rabbimin yolunda, oldum her zaman.
Duvarlara sýðýndý, Çin li korkudan.
Hun Türkleri çýkmazdý, þu Avrupa dan.

Bizans surlarýný, delen Fatih ti.
Bir çaðý kapattý, bir çaðý açtý.
Kosovada Türkler, coþan bayraktý.
Balkaný Avrupa, bize býraktý.

Viyana önünde, at sürdü Türkler.
Haçlý ordularý, hep yenildiler.
Üç kýtada vardýk, denizlerde de.
Yunan ý denize, döktük Ýzmir de.

Osmanlýdan döndük, Türkiye olduk.
Tarihte her zaman, en önde durduk.
Biz bu Türkiye’yi, þehitle kurduk.
Kutsal vatan için, her zaman öldük.

Milletim böldürmez, bu ülkesini.
Býrakýn hak hukuk, bahanesini.
Sizlerin ne hakký, eksik bizlerden.
Þikayetçi olmaz, kardeþ kardeþden.

Þu þanlý mazimi, ondan yazarým.
Ülkemi bölene, bende kýzarým.
Hain devþirmeden, inan bizarým.
Bu gün ayaktayým, yarýnda varým.

Türkmendaðlý böyle, yazar þiire.
Benim þiirlerim, döner nehire.
Þairler ozanlar, haydi el ele.
Böldürmem ülkemi, veremem ele.

HÝLMÝ CAN.
30.TEMMUZ.2009. (23
Sosyal Medyada Paylaşın: