Gülünce sen, hiç bugüne kadar Türü görülmemiþ papatyalar Acardý gönlümde, kelebekler uçardý. Sen gülünce uçsuz bucaksýz Ormanlarýn tertemiz havasý Sarardý çiðerlerimi.
Gülünce sen, diþim bile Aðrýsýný unuturdu. Ýþsizliðim bile koymazdý bana Ferhat’ýn Aslý’sýna kavuþma Mutluluðu sarardý ruhumu.
Gülünce sen, zannederdim ki Bütün çocuklarýn karný tok. Tüfeklerin yerine, yemyeþil, Up uzun aðaçlar dikilmiþ Barýþa susayan dünyamýza.
Ahmet Güdücüoðlu Balaban Kent Þairleri
Sosyal Medyada Paylaşın:
sevile Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.