SENDEN GERİYE TOMURCUKLAR KALDI

Farz olduðu zaman sevginin gözyaþlarý, topraðýma
Artýk hiçbir önemi kalmýyor
Kara borsaya düþmüþ yaðmurlarýn
Tetikte kalmýþ parmaklar iþaret ediyor
Gezi, gözü, arpacýðý…
Ýlaveten ölüyorum biçimsizliðimde
Hüzne serenatlar yazýyor, yalnýzlýðým
Temaþa ile dalgýnlýðýnda gözlerinin
Elektrik çarpýntýlarýnýn izi kalýyor
Ruhumun her bir köþesinde
Neden Allah’ým!
Yetmedi mi geçmiþteki isyanlarým?

Diðerlerini dýþarýda býrakmayan içsel hesaplaþmalar
Üzerine dýþarýda hayat bulmaya çalýþan sünepe dokunuþlar
Nüshasý olmayan sevgim, deðersizleþiyor
Her dönüþünde bu kahpe çarkýn
Yudum yudum korsanlaþmýþ aþklar
Adýnýn solfej triplerinde sürekli seni sayýklýyor mekânsýzlýðým
Nefretin ile sevgim arasýna güneþ giriyor
Iþýk teorilerine inat
Güneþin gölgesi oluþuyor gözlerimde
Neticesinde dalmýþým yine
Açýk arttýrmalara kalmýþ bakýþlarým…

Eksi iki kere sevmiþtim hani seni
Biri senin yerine, diðeri kendime
Nasýl bir matematikse artýk sevgi
Asla sýfýrlayama diye

Ölüm!
Zannetme ki caným deðerlidir benim
Ebed korkusu da deðildir
Beni senden caydýran
Lakin nasýl, nasýl kýyabilirdim ona olan sevgime?

Ýzmarit kokusunda tattým bir gün aþký
Ansýzýn…
Nerden geldiðini göremediðim
Kronik yalnýzlýklar silsilesinde
Sevmezdim zaten aþk þiirlerini oldum olasý
Ama nasýl kýskandýrdý hayat bilemesin
O yar diye baþlayan sözcükleri
Ne derece zordur bilirim bu isteðim
Issý bir þiir de bana yazar mýsýn sevdiðim?

Yalan yok bende, yalan deðildir, konuþtuklarým
Ezbere püskürdü, alev daðlarý içindeki kara mizahý
Þimdilerde eþkâlleþiyor yüzlerde, silik tebessümler
Ýmreniyorum, bu ýssýz þehrin gamzelerine
Masumdu aþkým
Bitkindi çoðu kez ve açtý, susuzdu…
Neden ki gelecekten geçmiþe, kendime gidiþlerim?
Uhrevi kentlerde kayýp ilanlarýnda okuyorum kendimi
Ürperiyorum
Rampalarýna takýlmýþým
Çoðu kez
Palyaço kýlýklý dönemeçlerinde, hayati helezonlarýn
Acaba, kim bilir kaç kez tur bindirdi hayat ikimize?

Sendeki benden, bendeki sana sesleniyorum:
Elbet ki deðildir, yalnýzlýðýnýn sebebi turfanda bir aþk
Ve aslýnda hiç gülümsemek istemedin o fotoðraflarda, biliyorum
Geçmiþte attýðýn çýðlýklar fýsýldadý, kulaðýma
Saðýr oldum…
Ýnanmak istiyorum ya, inancým o yüzden olmalý
Lütuf olduðunu görememiþler gülüm
Kalbini kýrmýþlar yalnýzlýða
El ele verip, üstüne deprem olmuþlar
Ama inanmakta yetemiyormuþ aþkta
Ruhunun göçük duvarlarý arasýnda sevgi tomurcuklarý sezmiþtim
Bir sýr
Lâl bir rüzgâr esse
Esse de üfürse üzerindeki nefretini,
Ellerimde tomurcuklarýn kalýr...
Sosyal Medyada Paylaşın: