usuyor yoklugun lodosun soguklugunda..

yangin yeri yuregim yikik virane misali..
ates alev, alev yangin olur yakar yuregimi..
bedenim yorgun duser bu sehre..
kor bir bicak gibi hancer saplanirken kalbime,
tattim hasretin soguk nefesini ben her gece..

hasretine bir anlam daha yukleyip..
gonlumun en ucra sokaklarina adini biraktigim ozlemimi haykirdim sessizce..
kalbimin en kor yerinde hayalini dusleyip..
kaybolup gidiyorum hicazda kalmis gozyaslarimda
lodos ruzgarlari eserken gonlumun kiyilarina..
ruzgarlarin ugultusunda hissettigim senli bekleyislerimle..
yuregimin sizilarinda dagittigim hasreti yaziyorum gonlumun sayfalarina..
sevdami yarinlara surukleyip..
ozlemin icinde suspus kalan ruhumun sesini haykirdim eksiksizce..

gonlumun cikmazlarinda dipsiz bir karanligin golgesinde yorgun duserken bedenim
yuregimin icinde bogulmaya yuz tutmus bir denizin kiyisinda bulmusum ruhumu..
yalnizligimin en koyusunda hasretli bir bekleyisin ardinda hickirikli kaldi nefesim..
tam ortasinda canima can katan sendeymis uykunun sonsuzlugu...
gurbet elde hasrete yenik dusen sessizligimde sahibi araniyor simdi ruhumun..
feryatlarin pencesinde kanrevan icinde hucrelerimde tatmisken lodosun soguklugunu
firtinali bir buzun icinde usuyor simdi yoklugun...
Sosyal Medyada Paylaşın: