En cesur varlýk biz insanlar Ensemizde dururken ecel denen cellat Hala cesuruz yaþamaya Her an bizi beklerken mezar Geçeriz önünden hergün korkusuzca Toprak olacaðýmýzý bile bile Basarýz ona, basarýz üstüne En cesur varlýk insan Bu kadar yakýnken ölüm Korkmayýz hiç doðurmaya Hiç korkmayýz doðmaya Hoþ, sormaz kimse bize Cesaretin var mý diye Yaþamak ölümü almaktýr göze Ve ölüm.. Gerek býrakmaz söze...
Sosyal Medyada Paylaşın:
şuletarak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.