Seni severken çok yaralar aldý kalbim, Her gidiþinde ayrý ayrý çizikler attýn Ve her geri geliþinde, Bir öncekinden daha baþka sancýlar yaþattýn…
Sevdim her þeye raðmen, Tüm yaralarýmý sarýp aþkýna, Bekledim seni, Özledim… Tüketmemek için aþkýmý direndim… Ama farkýna varmadan ben tükenmiþim!
Sevdim her þeye raðmen, Bir bakýþýn uðruna hayallerimden vazgeçtim, Oysa çok severdim tozpembe rüyalarý, Hiç mi düþmedim sanýrsýn renkli hülyalara, Hepsini silip sana baðlandým sadece, Sadece sana… Oysa bütün bunlar bir hiç uðrunaymýþ, Þimdi anladým…
Sevdim her þeye raðmen, Gurur denecek bi zerre kalmadý bende, Hepsi ayaðýnýn altýnda ezildi kaldý, Gel diye attýðým çýðlýklarý, Daðlardaki taþlar duydu da , Bir sen duyamadýn!
Sevdim her þeye raðmen, Hep kýþlar yaþattýn, Hiç açamadý aþkýmýza ektiðim kýr çiçeklerim, Benim gibi onlarý da soldurmayý becerdin, Nedendi bu yalnýz kalmýþlýðým? Bana bi kez olsun aþkla bak diye mi? Senin bana bakýþlarýnda yalanmýþ, Bana gelmediðin günlerde bunu da anladým…
Þimdi diyeceksin gene, Sevmiyorum gel deme, Gelemem...
Sen gelemem dediðin günden beri, Hala böyle içimde aþký tüketmeden seviyorum… Belki bir “hiçi”… Ama sevgimin boynu bükülmesin yeter ki, Tükensem de…
Artýk gelme olur mu? Bu son gidiþin olsun… Gelmene lüzum yok! Sevmek için! Sosyal Medyada Paylaşın:
((Ayşe)) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.