Ben aðzýna þiir býraktým
uðultusu buðu budayan
o yüzden aðlatmayýn
þairler
mendilim tuz taþýyamaz
kayýp iz
tarih kitabý yok
kutsal olanlarýn içinde geçer
kýssasý aðýt yazgýlý
dalgalarý hep mavi
sarý lifler üzerinde
yürüyen karýncalar sürer beni
göðe asalý beri
yaðmayacak biliyorum
yerde bitmeyecek mavi
ama yine de
içime dolduruyorum
Yusuf’tan kalma kuyu
kaç yaðmurdur bekliyorum
Nuh’tan kalma fýrtýna
yüzümü yýkamaya
lacivert boran karaya yapýþýr
ýþýk zinciri beyaza gömülü
anahtarý kimin elinde görüldü
sýcak benizli bereket gözünde yapýþan
kapýyý karanlýk çalýnca
gözümde nemli kurþunlar
içinden karartýn geçince
hýrpalar saðdýðým sicim
dökülür çisenti göðsüm gök
güne bakar yüzüm
gird’ab’