Senden önce de vardý gökte bulut
Yerde deniz, gökte güneþ ve aðaçlar
Sen yokken de baharlar gelir
Yaz gelir, güz gelir, kýþ gelir…
Senden öncede vardý çiçekler
Bahçede güller, menekþeler laleler
Sen yokken de açacaklar
Boynunu bükmüþ sümbüller…
Senden önce de vardý insanlar
Zaman geçti, yok geçmiyor derlerdi
Oysa ne çabuk geçti zaman
Sular seller gibi akýp bitiyor…
Senden önce de vardý sevenler
Onlar yok þimdi, bir baþka diyara gittiler.
Þimdi yalnýz yerlerinde biz varýz
Gökyüzüne bakýyor, bulutlar görüyoruz…
Senden önce de vardý, Leyla ile mecnun
Daðlar gibi sabit durur sanýyoruz sevgiler
Elli yýl, yüz yýl geçecek aradan zaman
Baþkalarý âþýk olacak, sevdadan ölecekler…
Senden öncede vardý ihanet edenler
Sevgiliyi aldatýp kahredenler
Senden sonrada olacaklar gör bak
Dünyayý ben yarattým diye zulmedenler…
Senden öncede vardý hasret çekenler
Sevdiði için gözyaþý dökenler
Önceki zamanlar bitti, gitti gidenler
Giden gelmiyor bir bak, zaman durmuyor…
Senden öncede ölüm vardý, olacak
Ölüm sabýrsýz bir aslan, kapýda
Ha geldi ha gelecek, ölümün yaþý yok
Dön arkaný bir bak, her yaþta her baþa geliyor..
Senden öncede vardý evler arabalar
Bitmez altýn sandýklarý pul pul paralar
Ömrün her gün bir taþý düþüyor
Ama can gafil, can habersiz, can yatýyor…
Senden öncede vardý iyiler ve kötüler
Binasýnýn harabeye döndüðünü görmüyor
Görmek istemiyor, keyfini bozmaktan korkuyor
Kötüler nerde? Ýyiler iyi atlara binip gittiler,
Senden öncede vardý gafil yaþayanlar
Onlar gaflete daldý, kervandan geri kaldý
Uyuyor aðaç altýnda bak, uyandýrýlmak istemiyor
Ýnsan gaflet deryasýnda uyuyor, ömür balýk gibi kayýyor…
Senden öncede vardý masum çocuklar
Gül yüzlü kýzlar, yakýþýklý delikanlýlar
Hangisi kaldý dön bak, birer birer gittiler
Dünya han, yaþanan imtihan, bizler yolcu bilmiyorlar…
Gülþen Çelik
28 Temmuz 2009