Yalnýz olmaktan býktým.
Yalan davranýþlarla karþýlaþmaktan,
Sevgisiz sözler duymaktan,
Hele seninle olupta sensiz kalmaktan
Katlanamayacak kadar çok sýkýldým...
Ayrýlýklarýn en acýsýný tattým.
Senden ayrýlmakla inan yýkýldým.
Sesine, kokuna, varlýðýna,
Yalnýzlýðý bana unutturuþuna,
Seninle mutluluk dolu kahkahalara
Çaresizce baðlandým.
Beynimi susturmak için çýrpýndým.
Bu bir kuraldý katlanmalýydým.
Ama beynim anlamadý.
Sensizliðe isyandaydý.
Bedenim birkaç gün deðil,
Sürekli mutlu olmalýydý.
Sonunda yazýlarýma sýðýndým...
Arkadaþým,sýrdaþým,
Her zaman gerçek seven yoldaþým,
Güzel gözlüm,tatlý dillim,
Yalansýz konuþan, dolansýz davranan,
Sadece sensin benim iyiliðimi arzulayan.
Ey güzel insan!
Hakkýný inan,
Ne gözyaþlarýmla,ne canýmla,
Ne dünya malýyla ödeyemem.
Benim biricik, fedakar, melek
ANNEM
Evet anneciðim, sanaydý bu þiirim
SENÝ ÇOK SEVÝYOR
BEBEÐÝN....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.