Sonbahar yapraklarý gibi sarardý ruhum, Her bir yere savruldu yaprak misali çocukluðum, Küçük kalbim olgunlaþtý da yaþlandý bile, Kaç mevsim geçti sonunda hüsrandý bulduðum.
Bir baktým gece, bir baktým sabah olmuþ, Meðer sensiz bu hayat bomboþmuþ, Döndüm dolaþtým, harmanladým tüm mazimi, Günler geçiyor ama yokluðunda bu can baþýboþmuþ.
Zaman her derdin ilacýymýþ bunu öðrendim, Yüreðim yansa da sabretmeyi denedim, Çatlasa da sabýr taþlarým, susmayý sen öðrettin bana, Azap sensiz her aným ama bir gerçeði kabullendim.
Rabbim çektirme içimde ki sancýyý kimseye, Belki o da üzülüyor ama bu acý niye? Kader mi böyle yazýldý isyan deðil asla, Dayanamýyorum içimde ki sýzýya ey kalbim sabreyle.
07.04.2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
kaderimsin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.