Ömrümün Adı
"
Gidiþinle çýldýrmak üzereydi bu þehir
Ta ki kendine bir mezar bulana kadar" Göðsümü darmadaðýn eden bu kýzýl hicran
Köpük köpük kalbinde eriyip giden vicdan
Ne ufuklarýma bir muþtu býrakýr þimdi
Ne senden geriye bir aný býrakýr þimdi
Göðümde acýlardan iþlenen nakýþýn var
Bu solgun yüzümde hala senin bakýþýn var
Ruhumdan esirgediðin bir tatlý söz için
Gönlümü harap eyleyen o þehla göz için
Ne ömrümün sana olan susuzluðu biter
Ne de kalbimin yangýnýna yaðmurlar yeter
Kapansýn bu pencereler, perdeler çekilsin
Kesilsin artýk nefesim, beklenen ölüm gelsin
Kim bilecek bu yerlerde karadýr gökyüzü
Kim görecek bu oda yýllardýr gün öksüzü
Gün boyu içimde kývranan bir melal oldun
Gözlerimde yýllarca tüten bir hayal oldun
Bu sefil ömrümün adýný “intizar” koydum
Kanayan yaralarýmda hep acýný duydum
Güller yine çaresiz boynunu büksün, sen git
Yaðmurlar ateþ olup gönlüme aksýn, sen git
Git de gökte güvercinler cinnetle vurulsun
Yoluma karanlýðýn kör divaný kurulsun
Kapýma býrak hicranýn en soylu tahtýný
Yetim çocuklar bende bulsun kara bahtýný
Akrepler zehrini akýtsýn kanýma, sen git
Ayrýlýk, ecel olup girsin canýma, sen git
Haydi, git, ömrümden alarak tüm baharlarý
Git, ardýndan býrakýp kahýr dolu yýllarý
Gün boyu içimde kývranan bir melal oldun
Gözlerimde yýllarca tüten bir hayal oldun
( 31.10.03)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.