ben yaþýyordum sadece seni
inanmazdým birgün beni sevecegini
giydiðim kefen aþkýndýr belki
karþýlýksýz sevmek bitirdi beni...
hiç vazgeçmedim senin aþkýndan
razýydým ben senle herþeye inan
bir defa dönüp geriye baksan
karþýlýksýz sevmek bitirdi beni...
anlatmam çok zor sana kendimi
seni görünce zaten herþey biterdi
sevdigini bildigim halde bir baþka eli
karþýlýksýz sevmek bitirdi beni...
hep hayal oldun þu yüregimde
koyamazdým kimseyi senin yerine
öyle büyüktünki sahipsiz kalbimde
karþýlýksýz sevmek bitirdi beni...
bu koca dünyada ilkkez mutlu oldum
tam buldum aþký derken geri kayboldum
seni sevmek benim en büyük suçum
karþýlýksýz sevmek bitirdi beni
Neydi seni böyle vazgecilmez yapan
Böylesine degerli kilan?
Var olupta dokunamamakmiydi?
Benim olmamanmiydi?
Belkide özlemindi...kimbilir...
Ama insan yanibasindakini nasil olurda özler?
Bir nefes kadar yakindi bedenin bana
Ama duygularin okyanuslar kadar uzak...
Seni gördügümde sana dokunamamak
Yüzüne bakip seni seviyorum diye haykiramamak
Sarilip gözyaslarimi omzuna damlatamamak
Beni en cok acitan bunlari yanlizca rüyalarima sigdirmak...
Belkide bunlardi seni böyle vazgecilmez yapan
Böylesine degerli kilan...
Ben seni karsiliksiz sevdim
Belkide seni degil seni karsiliksiz sevmeyi sevdim
Ama sunu biliyorumki sevmekten hic vazgecmedim...
Vede gecmeyecegim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.