Hiç kimseye yok sözüm þikayetim kendime Benim kavgam nefsimle , baþka düþman neyime Þeytan da býrakmýyor dert sýðmýyor bendime Üfleyeyim halimi , yüreðimden ney’ime
Söz biter, dil lâl olur ; sessizlik dostum olur O yalnýz kaldýrýmlar gönlümde tahtým olur Kimsesiz yaþadým ben ,bu kadar bahtým olur Bu ifade edilmez , acizdir her kelime
Öyleyse yazma artýk, sukut etsin mýsralar Usul usul derinden, kanasýn tüm yaralar Allah elbet bana da mutluluðu aralar Zaten yakýþmýyor hiç, bu sözler de dilime