Bir dað yamacýnda unutmuþtu neþesini rüzgar.
Buruktu içi, matem savuruyordu üzerimize ese ese.
Öksüz kalmýþ türküler uðulduyordu kulaklarýmýza.
Kendinden kaçmak istercesine esiyordu rotasýzca.
Esir almýþtý gökyüzünü, rüzgarýn kovaladýðý koca bir bulut.
Karamsardý bakýþlarý, öfkesi ise yüzünden okunuyordu.
Ýç çeke çeke uzaklarý izliyordu buðulu gözleriyle.
Aðlamak istiyordu sanki, bir çocuk gibi pervasýzca.
Gözden kaybolmuþtu bulutun arkasýna gizlenen güneþ.
Hasretle yeryüzünü izliyordu arta kalan aralýklardan.
Elleriyle baþýmýzý okþuyordu yumuþak bir tebessümle.
Lakin çok cýlýzdý, ýsýtmýyordu içimizi sere serpe.
Soðuk bir sessizlik sarmýþtý küskün yeryüzünü.
Kabullenmek istemiyor gibi yüz çeviriyordu benden.
Kendini anlattýðýný bile bilmeden okunan naðmeler,
Meze oluyordu bir sigara molasýnda yalnýzlýðýma.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.