atladýðýn bir ihanet var bu masalda adýný benim bile koyamadýðým unutulmuþluk... geriye dönüp bakamayacak kadar dolan çaresizliðim yanýnda cabasý; eskilerden kalma ondan sökemediðim kollarýmý yakamýyorum. tahammül sýnýrýný geçsede karalayacak bir kalemim yok, herþeyi silecek bir silgim zaten hiç olmadý... istediðimiz kadar baðýralýmm ; duymayacak ya da duymak istemeyecek. sineye çektiklerimi tükenmekte olan ömrüme veriyorum. hayat infaz etsede onu cam kýrýklarý sadece dört bir yana savrulmuþ olacak asla ama asla toplanmayacak... dilerim kýrdýðý insanlar kadar -mutlu- evinin balkonunda çiçekleri olsun;her suladýðýnda biri solsun... ecemaydýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
ağır vaka Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.