sa t ı l ı k 8 6 m o d e l h a y a t
sa t ý l ý k 8 6 m o d e l h a y a t 21 Temmuz gecesine
karanlýk bir palto var bu gece ýþýða giydirilmiþ.
ellerim uzuyor ceplerine,
hep bir yapraksýz sarmaþýkla gizlemeye çalýþtýðým ellerim.
býrak!
geceyi silahlý kadýnlar vursun!
bir kalple eþdeðer
kýrýlýrsa eðer bir göl kenarý gibi ayaðý!
ellerimi vursun sonra o kadýnlar.
ellerim...
sýyýrýp kendini, kendini bilmez kara parçalarýndan
baðýmsýzlýðýný ilan ediyor, tersleyerek gözüne kan kaçmýþ topraðý.
üzerimde, galibiyet marþlarý okuduðu sýrada,
git gide azalan bir amigonun gölgesinden
dehlize düþen eðlenceli þapkalar.
üzerimde çýðlýklarýyla bahtiyar çýplak pembeyaz bir kadýn.
üzerimde fosfor yeþili eski bir ceketin kirle girdiði kavgada geriye kalan son saatleri.
son saatin o en son dakikasý
en son dakikanýn son saniyesi
son saniyenin…
birþeyleri kazanýrken, keybedilmiþlerin duyulmayan acý sesi.
anla!
uyanýkken bile yataðýndan çýkmayan bir ýrmak gibi sevmiþtim seni!
þimdi, o siyah paltonun ceplerinden gökyüzüne havalanan yarasanýn dilinde
birbirini ilk kez çýplak gören iki küfür gibi utangaç,
yeniden tutunuyorum piþmanlýða.
su, peygamber olmayý bekliyor henüz kutusundan çýkarýlmamýþ
henüz bir aþka halvet olmamýþ maðralarda.
unutuyor tanrý bizi orada.
karanlýðýn cehennem gibi korkuttuðu ovalarý.
unutuyor efkarý,
sürekli altýný ýslatan bir çocuk gibi yeniden yatak altýna gizlendiði anlarda...
ölüm, herkesin ortak, tek ayrýlýk þiiridir.
artýk…
anla!
siyah paltonun tekrar tekrar yýkanmaktan yýpranmýþ
soluk benizli insanlarýn sureti düþmüþ yakasýndan aþaðý býrakýyorum kendimi.
bir tek düþerken hatýrlayacaðým sözlerin iþkencesinden geçiriyorum kendimi:
ihbar edilmiþ bir yalnýzlýðýn gerisinde kalanlar
baskýn yemiþ bir elin, esrar kokan parmak uçlarý gibi hayata yabancýlar. bir jilet kesiði gibi ansýzýn açýlýyor uzaklar..
uzuyor…
yapraksýz bir sarmaþýkla gizlemeye çalýþtýðým ellerim.
ellerim, komutaný tarafýndan savaþýn ortasýnda terk edilmiþ bir ihanet ordusu.
idam mahkumu bir kadýnýn sessizce giyotine fýsýldadýðý son arzusu
sana düþürüyor annem beni.
sana düþürüyor beni,
üzerime sinmiþ tahta mandal ve biraz balkon kokusu.
ah!
þimdi;
kuþ sesleri
kuþ sesleri…
ne olur!
anla!
taze bir ölünün suratýnda açýk kalmýþ, bir çift göz gibi sevmiþtim seni!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.