KARANLIKTAKİ KADIN

KARANLIKTAKÝ KADIN

Alaca karanlýk giderek koyulaþýyor
Ýnsafsýzca çöküyordu þehrin üstüne
Yorgun yaþlý gözlerle bakýyordu
Dudaklarýnda garip bir gülümseme
Karanlýkla alay ediyordu kadýn
O katran karasý geceler bile
Dokunmuyor,etkilemiyordu onu
Çünki mehtabým dediði o adam
Geceden çok daha acýmasýzca
Karanlýkta býrakmýþtý dünyasýný
Karanlýðýn sonsuz kucaðýnda
Bir baþýna yapayalnýz
Dost olmuþtu gecelere siyaha
Baþtan sona kapkaraydý giysileri
Artýk dolunayda bile etkilenmiyor
Sabit gözlerle baktýðý o yerden
Umutla doðarmý bu gece mehtap
Düþermi üzerime bir damla ay ýþýðý
Kuruyan umutlarým yeþerirmi diye
Yorgun yaþlý gözlerle bakýyordu
Ve dudaklarýnda bir þarký vardý
Hiç býkmadan biteviye söylediði
< SENDEN UZAK GÜNLERÝM ZÝNDAN OLUYOR >


KADER OKÇU

Sosyal Medyada Paylaşın: