MEZAR KUŞUNA

Hep karamsar þiir yazýyormuþum,
Kazana koyduðun sýzar dýþýna.
Okuyan herkesi üzüyormuþum,
Ekmeðini yiyen kýzar iþine.

Sonsuz hayallerle baþlar düþlerin,
En yakýnýn engel, aksar iþlerin,
Sýktýkça dökülür çürük diþlerin,
Her gün iner azar azar aþýna.

Keskin sirke oldum küpüm delindi,
Kime ne dediysem yanlýþ bilindi,
Adým kalplerden çok erken silindi,
Kim ne deðer biçer, yazar baþýna?

Sýzýdan bükülür gezen dizlerin,
Mazide kalmýþtýr meþhur izlerin,
Hiç kimseye fayda etmez sözlerin,
Dilli çenen vakit ezer boþuna.

Baþta tuz ezilir yirmi dört saat,
Anadan babadan alýnýr vaat,
Taze dediðine söylerler bayat,
Çok üzülmen gider Sezar hoþuna.

Göstermelik gelip dururlar yasa,
Kimseye dert deðil çektiðin tasa,
Ölmeden boþalýr kuruþlu kasa,
Yem atan bulunmaz mezar kuþuna.

Yaþý kurur görmez haldedir gözün,
Yavaþ yavaþ çürür bozulur özün,
Bahar, yaz görmeden bastýrýr güzün,
Dursunî bakarsýn mezar taþýna.

Dursun Yeþil –2009


Sosyal Medyada Paylaşın: