Dokunsan yanarım, gidersen üşürüm ben

Gözlerin deðse gözlerime, baþým eðilir benim

Bakamam gözlerinin derin perdelerinden içeriye

Uzatsan ellerini tutamam heyecanýmdan

Öyle dona kalýrým ellerinin boþluðu arasýnda

Biraz daha yaklaþsan tutuþurum aþkýn firakýyla

Ve dokunsan yanarým kor bir alev gibi derinden

Ne olur nasýlsýn deme sevgilim!

Dilim iyiyim deme refleksini gösteremeyecek

Sadece sus ve kalbimin ritmi daha da artmadan dur orada

Biliyorum sýkýlacaksýn her zamanki gibi suskunluðumdan

Yine çekip gideceksin çok uzaklara

Yamalý yüreðimin çukuruna düþeceðim gidiþinle

Gitme kal deme cesaretini de bulamayacaðým kendimde

Utancýmdan baþým önümde, kýsýlýr dudaklarým

Ve gidiþini seyredeceðim gözlerimin taþkýn tavlýyla

Kalýrsan yanarým, gidersen üþürüm ben

Ateþle buzun arasýnda ki boþluktayým þu anda

Ne git demeye, nede kal demeye varamaz dudaklarým

Biliyorum sen her zamanki gibi gideceksin!

Sana dur deme kadehinden bir yudum umut yudumlayamayacaðým

Yine boynumdaki utangaçlýðýn kolyesini düþüremeyeceðim

Ardýndan yürüdüðün kaldýrýmlarda izini takip edeceðim

Gidiþe attýðýn her adýmda üþüyeceðim

Yaklaþtýðým her adýmdaysa yanacaðým

Ne git, nede gitme

Býrak kalayým ortasýnda bu aþkýn

Dokunsan yanarým, gidersen üþürüm ben…
Sosyal Medyada Paylaşın: