Mahþeri yalnýzlýklar pençesindeki ruhun, Bu en son bestesidir, saðnak saðnak dökülen.. Tufana gark gemisi, azad olurken Nuh’un, Muhacir bir tubadýr, topraðýndan sökülen..
Perdesidir semanýn, Leyla’ya varan yolda.. Vird ile temaþadýr, dem bulan garip halda.. Beyazdýr, kýrmýzýdýr.. açýlan gonca gülde.. Göðü tutan duadýr, dudaklardan dökülen..
Aþk elinden yanmýþa, kucak açan felektir.. Menzile varmak için, sýdk-ý sabit dilektir.. Kimisi insan görür! kimisince melektir.. Azade bir candýr bu.. çarmýhlarca çakýlan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
KARAPAPAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.