Karasal özlemlerim vardýr benim, okyanusun derin mavilerinden mülteci. Bir de, kan gelir iklim rüzgarlarýmdan. ve onlar ki, týrmanýp tenimde büyüyen, adým adým iliklerime iþleyen, ölümden dizgin tutarlar zamanýn terkilerine. Senin yüreðinden çok uzaklara, gitmek ve gitmemekte bir yerde.
Her yanýlsamanýn ardýndan, yenilmeyi kabullenmeyen serden, yani yürekten, elinde kalmamýþlýðý bir resmin, yanýna kar kalacak sönük bir bahar, yüce daðlarýndan peygamberlerin, boþluða atlayýp düþmek ve düþmemekte bir yerde.
Zaman gelir, ruhlar ayaklanýr arafta. Vadesi kýsaltýlmýþ bir aþktýr bizim yazgýmýz. Ve o yazgýda, aþktan eser yok. Zaman gelir, þeytan inkar eder seviþmelerimizi, seviþmek günah o eski masalda. Her isyanýnda mahþerin, aykýrýlýklarýn tam göbeðinde, azalýp bitmek ve bitmemekte bir yerde.
Anlayacaðýn bilinmez bir haldeyim, en tanýdýk ölmelerin olduðu düþlemek ve düþlememekte bir yerde.
Yakamozun çýkmazýnda çýrpýnýp duran, dalgalarýn inadýnda, hiçbir yere gitmemek ve gelmemekte bir yerde.
Oysa þeytan sadece bir kukla, ipleri benim elimde. Yani ölümün sarmal bir labirentinde, çýkýþýný kaybetmiþ tutsaklýklarým, aþk yerine bir iyiyi sezen ya da sezmeyen, bir yürekte ya da herneyse iþte. Ölmek ve öldürmekte bir yerde.
Yaþamsa, sadece bir perde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
evidence Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.