1186-Ümmügül Nine Ve Bir Kapak Un

Dedem þehit olalý Çanakkale’de
Aðýtlarý yazmaz oldu kalem.
Kalakaldý,
Ýki çocukla ninem.
Ninem kale gibi namuslu.
Kale gibi girer, kale gibi çýkardý evden.
Anýmsayacaksýnýz onu,
Dedem þehit Emirdað 30 kilometre þiirimden.
Öyle bir devir ki;
Herkes aç.
Aðalar var
Onlarýn sayýlarý da bir kaç.
Zaman zaman sesler yükselirdi aðanýn radyosunda,
Kavaldan neyden.
Ama asla,
Aç kalsa da,
Ýstemedi,
Bir dilim ekmek,
Ne aðadan ne beyden.
-
Tencereyi bilirsiniz,
kapaðýný da elbet
Ýþte benim kahraman ninem,
Sabah ezaný demeden kalkar
Akþam ezana kadar,
Tezgere ile saman taþýrdý aðanýn samanlýðýna
Bazen de odun.
Karþýlýðý,
Bir tencere kapaðý un,
Un dediysek buðday unu deðil arpa unu.
Ama un.
Ýþte böyle namusuyla kazanýrdý nafakasýný ninem
Ýki çocuðun.
O unla çocuklarý doyurur
Kendi kýrdan ot toplar onlarý yerdi.
Yani bir koca bitmez gün
Yani eþittir bir kapak un.
Bu yüzden ninem hiç affetmezdi israfý.
Hep doymadan kalþkardý sofradan.
Hayatý boyunca hasta bile olmadý.
Sadece bir gece
O da ölünce.
Ölüme ninem neylesin...
Allah rahmet eylesin ninem
Allah rahmet eylesin.
-
Ýzmir-temmuz 2009-Antoloji.com þairi
Sosyal Medyada Paylaşın: