Ýçimi ifrit yakarýþlar kuþatmýþ
Karmaþýk ruhum uyuþmuþ bedenim
Adý olmayan bütün þiirlerde nefessizim.
Þen kahkahalarýn soluyor kulaklarýmda
Bir eksik bir fazla ne fark etti ki
Görmüyor musun?
Haramiler kesmiþ bütün yollarýmý
Kör aðýzlý býçaklar saplanýyor ruhuma
Ölüyorum gömülürken dilsiz baðýrýþlarla.
Her ayrýlýk cümlesi üstüme yýkýlan heyelan
Yokluðun içimi ürperten heyula
Korkuyorum çocukluðum da sýrnaþan ayrýklýklardan.
Annemden hatýra duyamadýðým dilinden
Dizlerinde dinlemek istediðim ninniler
Aðlamak vardý kýrýma uðramýþ yüreðimde
Hýçkýra hýçkýra…
Mevsim kurak geçiyor sular yanarken
Kuruyor gözyaþýyla suladýðýmýz çiçekler
Peþimden yýkýlmýþlýklarýmý topluyor mübeyyiz
Kýzýyorsun çatýp, karartýp kaþlarýný
Son mevzilerde direnen aþkým sana rabýta
Viran ezgiler fýsýldýyor dilim
Unutulmuþ tarihlerden kalan
“Sene de bir gün”
“Sene de bir gün”…
Sabah ezanlarý nakýþ dokuyor kulaklarýma
Ýsyana ramak gözlerine susuyor gözlerim
Diline acý biberler sürmek istedikçe
Kabulüm deyiþlerinde hep çaresizim
Çaresizlikse hiç yakýþmýyor benliðime
Hani adam gibi adamlýðým vardý ya
Meramýný dinliyorum sessizce
Kutupta buzullar, aklýmda sen
Eriyoruz birlikte…
Mecazi seviþlere gücüm yok sevgilim
Keskin býçak aðýzlarýnca düþüncelerim
“Ya benimsin Ya topraðýn “ diyemem sana
Býçaðý yüreðime saplar giderim
Býçaðý yüreðime saplar giderim
//Varsýn hiç kimseler bilmesin bizi /Varsýn hiçbir tarih yazmasýn aþkýmýzý//
adem efiloðlu / bir garip ademoðlu