Yağmurun Hikayesi...........

Bir çoðumuz yaðmuru severiz...
Mesela yaðmurda yürümeyi
Özellikle yanýmýzda elini tutup
Sýcaklýðýný hissettiðimiz biri varsa...

Eðer kalbimizde biraz hüzün varsa
Mesela hasret kokuyorsa bakýþlarýmýz
Pencere karþýsýna geçip
Saatlerce yaðmuru izleyebiliriz...

Sýrýlsýklamýzdýr...
Eðer kalbimizde bir aþk varsa
Sýrýlsýklam aþýðýzdýr;
Eðer ki kalbimizde hiç sevgi taneciði yoksa
Yalnýzlýktan ýslanýrýz...

Yine de hiç düþünmeyiz
Yaðmurunda bir hikayesi olduðunu...
Kimi zaman bizi mutlu eden sevindiren
Yaðmurun hikayesini bilmeyiz çoðumuz...

Yaðmur hayattýr bazen
Ýlkbaharýn habercisidir nisan yaðmurlarý...
Bazense alabildiðine hüzündür
Terkedilmiþ çökünce þehrin üzerine...

Aslýnda yaðmur
Gökyüzünün gözyaþlarýdýr...
Rivayete göre
Gökyüzü, meleklerin mekanýdýr...
Orada yaþar melekler
Ve cennette oradadýr...

Yaðmurun hikayesi
Mevsimlerin doðuþuna dayanýrmýþ...
Yani yaðmurla beraber mevsimler doðmuþ...

Önceleri her þey güzelken
Yani dünya yaþamaya deðerken
Ve hayat hep ümit verirken
Tek mevsim yazmýþ...

Þimdiki gibi üþümezmiþ yürekler;
Çünkü temiz ve sevgiyle dolu kalpler
Üþümek nedir bilmezmiþ!..

Ne zaman ki
Ýmkansýz yaþanmaya baþlanmýþ
Gökyüzü ile yeryüzü arasýnda
Ýþte o zaman yaðmurlarla tanýþmýþ tabiat...

Ateþ suya aþýk olmuþ...
Ne ateþ suyu yakabilmiþ
Ne de su ateþi söndürebilmiþ

O andan itibaren...
Ve meleklerin gözyaþý düþmüþ
Yeryüzüne ateþe, ateþin yüreðine...
Ne ateþ sönmüþ
Ne de su yanmýþ...

O günden sonra
Meleklerin gözyaþý düþmüþ yeryüzüne
Ateþin yüreðine...
Ateþ, sevdiðine kavuþmuþ
Ateþ ve su imkansýzda
Bir rüyada buluþmuþlar ,Yaðmurda...

Sonra ikisinin gülümsemesiyle aydýnlanýr gökyüzü
Gökkuþaðý açar, tebessüm gibi...
Ne zaman yaðmur yaðsa
Bilin ki melekler aðlýyordur...
Ve ne zaman bir yaðmurun ardýndan
Gökkuþaðýný görseniz
Bilin ki ateþ ve su
"Seni Seviyorum" diyordur birbirlerine ............


Sosyal Medyada Paylaşın: