Yalnızlık

Yalnýzlýk çaldý dün akþam kapýmý ...

Ürkek , tedirgin ve biraz da çaresizce
açýverdim kapýyý sonuna kadar ...
Meðer ne kadar da arsýzmýþ ,
Bir an dahi düþünmeden giriverdi yüreðime ;
Apansýz ve kin güdercesine ...

“Dur” dedim , “bekle biraz” .
Umutlarým var daha ,
görecek günlerim ,
yaþayacak aþklarým var ...
Yarýnlar için biriktirdiðim tebessümlerim,
Gelecekten beklentilerim,
alacaðým hediyelerim
Ve hiç býkmadan seveceðim yavrum var .

Duymadý beni , dinlemedi .
Girdikçe girdi kanýma ve benliðime ...

“ Dur “ dedim , “yapma”...
Sevdiklerim var benim ,
aradýðýmda yanýmda olan,
canýmý uðruna vereceðim sevdiklerim...
Kimsenin bilmediði sýrlarým ,
Satýrlar arasýna gizlenmiþ aþklarým ,
Her dizede aðladýðým göz yaþlarým var ...

Daha da kararlýydý bu sefer ,
yüreðimin üstüne bastýrdý kendini ,
nefesim týkandý , ruhum acýdý aðýrlýðýndan
Ama durmadý , durdurulmadý ...

Sahrabetis
Sosyal Medyada Paylaşın: