Ýþte Orada kaldý çocukluðum. Kalbim ilk acýdýðýnda, Yalnýzlýðýn nedemek olduðunu anladýðýmda, býrakmýstým çocukluðu. Meraklý gözlerle bulutlarla, geleceði çizdiðim yerde baþladým büyümeye Ve hep anne ben büyüdüm artýk diyen, bir ses çýnladý kulaðýmda. Birde hep sensizlik þarkýlarý vardý dudaklarýmda Ve umutlarým takýlmýþtý bir çocuðun uçurtmasýna, Çocukluðumu býraktýðým gökyüzüne, birde umutlarýmý teslim ettim. Geriye kalan sadece, yavan ekmek misali,kuru bir ümit iþte orada kaldý çocukluðum, sana her bakýþýmda büyüyordum, elimi her tutuþunda bir umut var diyordum. Ve sen gittin, Herþeyimle beraber,umutlarýmý, Sende unuttuðum çocukluðumu da alýp gittin
Sosyal Medyada Paylaşın:
cubel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.