Güneþ doðmadan, Ay sönmeden gel. Daha ben gözlerimi, Açmadan gel. Karanlýkta gel ki, Yüzünü görmeyeyim. Gir usulca odama, Beni hemen uyandýrma. Bak bana uzun uzun, Yaklaþ yanýma. Özlemin kalbinden, Taþsýn odama. Odamýn her yaný, Dolsun seninle. Nefesinle, aþkýnla, Teninin kokusuyla. "Aþkým!" diyerek uyanayým, Kokunu içime çekerek. Gözlerini göreyim, Karanlýðýn içinde. Gözlerinden tanýyayým, Hemencecik seni. Daha da yaklaþ ki, Yüzünü görebileyim. Daha da yaklaþ yanýma, Dokun bana, Ki rüyada olmadýðýmý, Anlayabileyim. Yanýma uzan, Sensiz üþümüþ ellerim... Al koynuna, Isýt ellerimi. Sen ellerimi ýsýtýrken, Ben de kalbine uzanayým. Kalbinin ateþini, Hissedeyim yine. Dolup taþayým, Dolup taþayým seninle. Aksýn ýrmak gibi, Süzülsün tenimden aþkým, Aksýn gözlerimden, Tuzlu tuzlu... Senin teninde tatlansýn. Seninle canlansýn, Herþey seninle... Seninle güzelleþsin herþey, Herþey seninle...
A.AHMET ÞENGÜL
18.07.09 Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşık Ahmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.