Aklımı ilikledim karaya

gecenin yoðun olduðu günlerdendi
ceketimin düðmelerini iliklemiþtim ayaza
inadýna çarpýyordu rüzgar yüzüme
rakamlarý çarpýyordum bir birine
doðum tarihimle ölüm arasý
kaç bölü eder toprak yarasý
düðmelerimi iliklemiþtim
öyle çok geceydi ki

sabahýn yorgun olduðu günlerdendi
aynamla tartýþtým sabah sabah
uyanýr uyanmaz attýðý tokada binaen
basmýþtý kahkahayý utanmadan
yalan söylüyordu biliyordum
düðmelerim ilikliydi gerçi
aynanýn aptallýðýna gülüyordum

gece yoðun, sabah yorgun, ben durgundum
dalgalar halinde geliyordu düþünceler
deniz kabuklarý, istiridyeler
neler vuruyordu suratýma neler

söke söke alýyordu hakkýný su
býraktýðý kalýyordu emanet
gözlerimin önünde çýrpýnýrken
cesaret, metanet, adalet
mizaný, lisaný, insaný þaþýrmýþken
düðmelerimi iliklemiþtim suya...

Þahika Güray
Sosyal Medyada Paylaşın: