SOKAK ÇOCUKLARINA

SOKAK ÇOCUKLARINA

Geçenlerde bir arkadaþla Bakýrköy Özgürlük Meydanýnda
Biraz dinlenmek için havuzun yanýnda
Banka oturmuþtuk ki bir top geldi baþýma
Biraz sonra tekrar geldi çarptý arkadaþýma
Sokak çocuklarý top oynuyorlardý anlayacaðýn
Her taraftan toplanmýþlar bir yýðýn
Ne kalesi nede orta sahasý belli olan bir sahada
Koþuþturup duruyorlar, top nerede hepsi orada
Toplarý da top olsa, çöpte bulsan almazsýn
Sizin maça verseler bir saniye kalmazsýn
Ama bir görsen onlar için ne kadar deðerli
Bir görsen hepsi ne kadar ciðerli
Çocuklar. Yokluðun daniskasýyla her gün
Yatýp kalkýyorlar. Hayatlarýnda bir gün
Tercih etme þanslarý yok diðer çocuklar gibi
Ya da yemeði reddetme biraz tutmuþsa dibi
Güneþ gidince uzaklara, yýldýzlar yakýnca feneri
Acýlarýný unutmak, açlýklarýný bastýrmak için çekiyorlar tineri
Gerçeklerden bu þekilde kopmak çok mu hoþlarýna gidiyor dersin
Kolaysa bir kerede sen dene belki seversin
Evet, þaka söyledim ama zehirden acý bir gerçek var
Hepimiz gibi birer insan deðil mi bu çocuklar
Sefahate düþmeleri sefaletlerinin eseridir
Çünkü onlar ucu gelmez bir umutsuzluðun esiridir
Ne bir dayanaklarý var nede bir beklentileri
Yoktur üzerindekilerden baþka eklentileri
Her sabah gözleri niye açýlýr bilmezler
Ve artýk usanmýþlardýr, gözyaþlarýný hiç silmezler
Aðlamak, tepelenmek, kovalanmak, kovulmak
Sýradan enstantaneleridir hayatlarýnýn ve dövülmek
Ve sövülmek, hepsini önce Allaha
Sonra tinere havale ederler yok daha
Sýðýnacaklarý üçüncü bir kapýlarý
Yoktur belli bir mekânlarý, yoktur tapularý
Öyle ya da böyle yýllar hep geçer
Kimi insanlar için eskiye bir kýrmýzý kalem çeker
Ama sokak çocuðu büyüse de, olsa da adam
Baþýnýn üzerinden altta görünse de dam
Onun yaþadýklarý dünküyle hep aynýdýr
“Sokak çocukluðu” onun deðiþmez vasfýdýr
Sahi ilk olarak kim yakýþtýrmýþtý onlara bu adý
Oysa hepsinin sokaða salýnýncaya kadar birer adlarý vardý
Hani adýmýzý koyarken bize de sormuyorlar amma
Hiç deðilse koyaný belli, yoktur böyle muamma
Her gün gözümüzün önündeler, bazen umursuyoruz
Bazen de haberlerden, belgesellerden anýmsýyoruz
Ama neye yarar, bizler yine rahat koltuklarda
Onlar ise yine bu akþamda titremekteler sokaklarda
Kafalarýmýzý çevirerek yanlarýndan geçiyoruz
Öfkelenip ailelerine içimizden birer fasýl geçiyoruz
Hepsi bumu olmalý, ailesi sokaklara attýysa
Küfretmekle olur mu, elinden tut sýkýysa
Neden çocuk, delikanlý ya da adam olma fýrsatý
Vermiyoruz onlara, neden böyle kaskatý
Kesilmiþ yüreklerimiz ve ellerimiz
Bu kadar sýký, bu kadar sýð emellerimiz
Bil ki senin yavrundur þu kaldýrýmda yatan
Unutma senin tavrýndýr onu her gün aðlatan
Ýnsafa gel merhamet, birazcýkta himmet et
Varýn, yoðun tükenmez, korkma kopmaz kýyamet
Hele bir düþün her gün yaptýðýn onca israfý
Ye, iç afiyet olsun, mal senin ama elden býrakma insafý
Neyin azalýr beyim kýssan, versen israftan
Üç beþ kuruþ senin için sayýlýr mý masraftan
Ya onlardan olsaydý beyim senin çocuðun
Bu bir seçenek deðil sosyal sorumluluðun
Býrak cimriliði, bahaneyi, býrak yalaný dolaný
Ýtimat et tükenmez ver artýk ona hakký olaný
Belki dirilir bir gün gözlerinde ki ölü
Bilinmez canlanýr belki þehrin buruþuk gülü
Midelerle bir tanýþsa tekrar sýcak çorbalar
Eminim iþsiz kalacak o uðursuz torbalar
Ve bir iþleri olsa, olsa gütmeye deðer bir amaçlarý
O zaman zevkle seyredilir di emin ol maçlarý
Her þeyleri tam olsaydý, tam olurdu sahalarý da
O zaman belli olurdu yetenekleri de, dehalarý da
Tamam diyelim ki onlar sokaðýn çocuklarý
Onlarý bu halde koyanlar acaba kimin çocuklarý

Ýhsan POLAT 15.05.1999 Ýstanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: