NERDEYDİN BABA ?
Bir baba yeni sevgilisi için eþi ve oðlunu terkeder. Yýllar sonra oðlu ile karþýlaþýrlar…
- Görmediðimiz, ya da görmezlikten geldiðimiz hayatlardan bir esinti…
- Sokak çocuklarýna ithaf ediyorum-
Yýllardýr neredeydin baba,
Yýllardýr hangi cehennemdeydin?
Vicdanýný hangi virane kollara hapsetmiþtin,
Annem nerde? Eminim ondan da yoktur haberin.
Ben söyleyeyim, senden sonra geliri yok, bebesi açtý.
Dayanamadý fazla, namusuyla bir kocaya kaçtý.
Güya adam bana da bakacaktý (!)
Affedersin meðerse adam tam bir hiçti
Ýþkence iþkence sanki her gün kanýmý içti.
Dayanamadým daha fazla, evden kaçtým baba!
Annem beni çok aramýþ,
Elinde resmimle yollara üþüþmüþ.
Duydum ki aylar sonra;
Bensizliðe dayanamamýþ zavallý kalbi,
Kalbine yenik düþmüþ.
Mezarýný bile bilmiyorum baba,
Sormadým bile, o suratsýz adama.
Doya doya sarýlamadým senin yüzünden anama.
Keyfin yüzünden bizi sattýn!
Sattýn sen baba!
Ya ben, neler çektim biliyor musun?
Asma yüzünü öyle
Vicdan azabý çekermiþ gibi.
Aðlama boþuna yalandan,
Dinliyor musun?
Üvey baba böyle yaparsa,
Baþkasý neler yapar dedim.
Kimseye sýðýnamadým, gidemedim.
Yedi yaþýndaydým daha;
Devlet yurdu, okul yolu bilemedim, göremedim.
Soðuktu sokaklar.
Para yok, pul yok,
Ev yok, bark yok,
Ana yok, baba yok,
Sýcak bir yatak yok,
Yok, yok, yok,
Yok baba yok…
Çok korkardým ilk zamanlar, korkudan titrerdim.
Açtým, çoðu kez titrek ellerimle dilenirdim,
Polisten, zabýtadan kaçar kaçar gizlenirdim,
Anne baba elinden tutup, yürüyen çocuklara
Bakar bakar imrenirdim.
Bir süre sonra, beni sokak çocuklarý buldular.
Tez kaynaþtýk, bana arkadaþ oldular.
Tarlabaþý’nýn tenha, köhnemiþ, derme çatma evlerinde,
Bana su çekmiþ ýslak bir yatak, bir de bali sundular.
En azýndan yalýzlýktan kurtulmuþtum.
Park köþelerinde, banklarda yatmaktan yorulmuþtum.
Sýðýnacak bir dört duvar ve arkadaþlar bulmuþtum.
Ýçin parçalandý deðil mi? Dur daha bitmedi sitemim baba!
Arkadaþlarým sokaklarýn kurdu olmuþlardý,
Hayatta kalmak için, çalýp çýrpýp adam yolmuþlardý.
Bana da öðrettiler hünerlerini, tek tek, biçim biçim.
Baþka çarem yoktu baba hayatta kalmak için.
Her ne kadar artýk bende bir kurt olsam da,
Daðlarda her zaman sis olmuyor.
Her gün koyun kuzu geçmiyor bu yollardan,
Zaman zaman ayýlarla da boðuþtuk baba.
Bak bu suratýma. Utanma!
Bali den nasýl da þiþmiþ deðil mi?
Sadece bali mi,?
Kaç ayýnýn tokat izi var bu yanaklarýmda,
Kaç polisin parmak izi var bu kulaklarýmda,
Biliyor musun baba?
Kimsecikler sahiplenmedi bizi, elimizden tutan olmadý.
Düþene bir tekme misali, yedik herkesten sille tokadý.
Kanunun, nizamýn bizde yoktu artýk adý,
Kaç sabýkam olduðunu ben de bilmiyorum baba.
Görenler it dedi, köpek dedi sineye çektim.
Ama küfür ettiler, soysuz dediler,
Gururuma yediremedim.
Benim anam da belli, babam da dedim,
Çektim falçatamý, yaraladým, kaç kiþinin kanýna girdim.
Bu ellerde kaç kiþinin kan izi var baba, bilir misin?
Her zaman kaçýlmýyor zabýtadan, polisten.
Kaç kez içeri girdim,
Kaç kez salýverdiler, yaþý tutmuyor diye kodesten.
Saymadým. Kim bilir kaç sokakta kaným dökülmüþtür.
Bak baba kollarýma,
Bunlar yediðim sopalardan kýrýlarak bükülmüþtür.
Doðru söyle þimdi biz böyle yaþarken,
Sen annemi ve beni kaç kez hatýrladýn?
Kaç kez aramak geçti bizi içinden?
Kaç kez o kadýn tarafýndan izin verilmedi buna?
Emri ile baðlandýn.
Saysan birkaç defayý geçmez deðil mi?
Oysa ben her gece, baþýmý ýslak yataða koyduðumda,
Seni de, annemi de hatýrlardým.
Yalan yok, sana olan kinimi nefretimi kusardým.
Anneme ise küçücük yüreðimle dualar yapardým.
Bazý geceler,
O köhne duvarlar sanki üstüme üstüme gelirdi.
Yataktan çýkar, dýþarý kaçardým.
Issýz, tenha sokaklarda bir kuytu bulur, orada yatardým.
Çoðu kez uykularýmdan kâbuslarla kalkardým,
Sýcak kelimesi bize yabancýydý baba.
Ama ben yine de soðuktan hep korkardým!
Diðer çocuklar gibi oyuncaklarým olmadý baba,
Bez bebeðim, oyuncak arabam
Ya da bir bisikletim olmadý.
Gündüz park ve bahçeler de bize yasaktý;
Aileli çocuklar oynardý.
Tek oyuncaðýmýz misket ve kendi aramýzdaki oyunlardý.
Ama o çocuklar korkaktý, geceden korkarlardý.
Gece biz giderdik parklara iki farkla.
Bir karanlýkta oynardýk, diðer çocuklardan farklý olarak,
Bir de salýncaða bindiðinde arkadaþýmýzý biz sallardýk.
Ya bayramlar… Evet, bir de bayramlar vardý.
Öyle her bayramda yeni elbiselerimiz olmazdý.
Hoþ, kimse bizim bayramlarýmýzý hatýrlamaz, kutlamazdý ya…
Yine de arkadaþlarýmýzla yanak yanaða öpüþürdük,
Acýlarý unutur, o gün oyun oynar ve gülüþürdük.
Bir de duydum ki,
Bazý bayramlarda mezarlýklara gidilirmiþ.
Ölülere Kur’an okunur, dualar edilirmiþ.
Hoþ, Kur’an, kitap bilmem ya,
Dua etmek için giderdim anneme,
Elimde parklardan çalýnmýþ bir demet gülle.
Hani annemin mezarýný bilmiyor muydum?
Evet, bilmiyorum.
Nadir de olsa sokaklar da insafla baþýmý okþayan
Her adama Baba demedim, ama
Sahipsiz bulduðum her anne mezarý annemdi.
Güllerimi koyardým baþucuna, ben sesli dua ederdim,
O’da beni sessizce dinlerdi.
Kaç gece ateþler içinde uyandýk soðuk yataklardan.
Kaç arkadaþým can verdi kollarýmda biliyor musun?
Hastalýktan!
El bebek, gül bebek büyümedik sýcak yataklardan.
Bu yaþa gelmek tombaladan çýktý baba bize, tombaladan!
Ne oldu baba?
Bu acýya dayanamadý deðil mi o taþ yüreðin?
Bakýyorum gittikçe daha çok aðlýyorsun.
Hep bu günü beklemiþtim, seninle karþýlaþmayý.
O yüzüne bir kez olsun tükürmekti tek dileðim.
Ama gözyaþlarýnla þimdi yüreðimi burkuyorsun.
Yýllar sonra karþýma gelmiþ,
Benden af diliyorsun.
Aslýnda sen bunu hiç hak etmedin baba biliyorsun,
Þimdi “o utançla” karþýmda boyun büküyorsun.
Neyse baba, utanmakta bize öðretmediðin ardandýr.
Benim içinse baba deyip birine sarýlmak,
Zarardansa kârdandýr.
Þunu bil ki, sana karþý kalbimin yumuþamasý,
Benim yýllarca döktüðüm için, baþkasýnda görünce
Dayanamadýðým o gözyaþlarýndandýr!
Yalnýz geç buldun baba beni,
Devletim gibi geç hatýrladýn.
O sokaklarda beni unutan,
Sadece yaramazlýk yapýnca kulaðýmdan tutan devletim Beni hatýrladý, vatan görevine çaðýrýyor.
Bak!
Oðlun adam olmuþ, vatan sýnýrlarýnda nöbete gidecek!
Eðer oralarda vatanýna düþman olarak yetiþtirilmiþ
Bir kalleþ kurþunu yemezsek þayet,
Söz veriyorum sana, bu hasret bitecek.
Yalnýz senden bir ricam var baba.
Bilmiyorum evinde var mý baþka kardeþim ama
Sokaklar da var, yüzlerce binlerce sahipsiz kardeþlerim.
Senden onlardan hiç olmazsa biri için
Evinde sýcak bir yatak,
Sabahlarý sýcak çorba ve þefkat isterim.
Ver elini öpeyim, helalleþelim baba.
Eðer vatan görevinde ipe sapa gelmez bir kör kurþun
Ýsabet eder de þehit düþersem, arkamdan hiç aðlama.
O evine aldýðýn kardeþimi öp, okþa, sev benim yerime
Ben bilirim çünkü anne-babasýzlýðý, yuvasýzlýðý.
Kurþundan kötü iþlemiþtir ciðerime!
Ben affettim seni Allah’ta affeder umarým.
Ben hakkýmý helal ettim sana baba,
Sen de hakkýný helal et bana.
Ben artýk gideyim yavaþtan.
Her ne kadar elimizden tutan sahibimiz olmadýysa da
Her ne kadar hayatta kalmak için bu vatan da
Çalarak, çýrparak yaþadýysak da
Devlet yine babadýr, vatan yine anadýr.
Caným kurban olsun, bu vatana!
Caným kurban olsun, bu ay yýldýzlý bayraða!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.