Artýk sevmiyorum Perþembe günlerini O gün son defa baktým yüzüne. Göremedi elimde tuttuðum en sevdiði çiçeklerini Kurþun gibi sapladý yüreðime son sözlerini.
Çocukluk günlerimizi bana anlat dedi Arkamý döndüm, aðlýyordum bakamadým yüzüne Bir anda sustu, nefesi kesildi ve beni terk etti Saçlarýný okþadým, ellerli buz gibiydi.
Bir çiçekten yere bükülüp solar gibi Öldü! Týpký, beyaz bir kelebek idi. Masum gülüþü içimi yakan resimlerde kaldý Bir melekti sanki kanat çýrpýp uçacaktý…
Yazan raviz Demirel...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ravizDemirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.