Bir büyük kentin kimsesiz parkýnda; Ölümsüz düþlerle sevdin insanlarý. Þu bankta düþledin doðduðun köyü! Seni emziren ananý, Ýlk sevdiðin kýzý anýmsadýn. Sonra, Oturdun bir köþeye, Bir garipseyiþ ki, Sorma... Baþýn ellerinde aðladýn için için. Þu banklarýn,çimenlerin Dili olsa da söylese. Yaþlarla dolu dolu gözlerin, Sevgiyle güm güm yüreðin. Anan geldi aklýna demin. Çevresi cebinde sevdiðin ilk kýzýn. Yumuþak elleri ellerinde. Daha sonra, Saldýrýyor insanlar üzerine: Dövüyorlar dövüyorlar öldüresiye. Ve ölürken uyanýyorsun.
Yazan :Osman Eker
Sosyal Medyada Paylaşın:
osmaneker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.