Gülen gözlerle bakarsýn dünyaya Umutlar gizlersin her adýmýnda Neler bekliyor seni bilemezsin,þansýna Yanlýþ rüzgarlar esiyor artýk hayatýnda
Güller kuruyor el deðmemiþ düþlerin kýrýldýðýnda
Emek istiyorsun, nakýþ nakýþ ilmek gibisin Masum,temiz,gülücükler verirsin Umutlarla açýlan,kutsal bir emanet gibisin Aðlama çocuk,yürek yürek,sevgi ile büyümelisin
Bir umuttur bebeðin emeklemesi Sonra pat diye yürüyüp neþe vermesi Konuþup hece hece tekerlemesi Yaþamaya deðer kalplerde, o ter temiz sevgisi
Yapraklar soluyor,yok mu baþka çaresi ?
Dünyaya gelmene sebep bizleriz Sana istikbal vaad etmeliyiz Gülen bir dünyayý senin için düþleriz Oysa seni flu ekran,karanlýklara iteriz
Çocuklar aðlamasýn artýk,savaþlar niye? Dünyaya getirip savunmasýz terk etmek niye? Çorak yüreklerle kepenk kapatmak,nedir bu öfke Yarýna neler kalacak,yarýnlar nerde?
Çocuklar ölüyor,nedeni kim ,düþün bir kere ?
Onlarý artýk kan kokan bir dünya bekliyor Hayatlarý adeta pamuk ipliðine ekleniyor O minicik bebekler aç kalýyor,üþüyor Yarýnlar yaþanmaya aday,tomurcuklar hala çiçek açýyor...
HAZAN 2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
hazan444 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.